فلسفه چهارشنبه سوری به روایت دیگر چهارشنبه سوری نام جشنی است که تغییر یافته مراسم باستانی پنج روز آخر سال به نام پنجه دزدیده یا اندرگاه است. این جشن برگرفته از آیین زرتشتی است که ایرانیان از ۱۷۰۰ سال پیش از میلاد تاکنون در پنج روز آخر هر سال، آن را با برافروختن آتش و جشن و شادی در کنار آن برگزار می کنند. در گاه شماری زرتشتی یک سال شامل ۳۶۵ روز یا ۱۲ ماه است که هر کدام دقیقاً ۳۰ روز بوده و ۵ روز انتهایی سال جدا از ماه ها به حساب می آمده و «پنجه» نامیده می شود که البته در هر ۴ سال یک بار ۶ روز می شود. در این گاه شمار روزی به عنوان چهارشنبه و به طورکلی ۷ روز هفته وجود ندارد بلکه ۳۰ روز ماه و ۵ روز انتهای سال هرکدام با نام خاصی نام گذاری می شود. ایرانیان قبل حمله تازیان این ۵ روز آخر سال را با روشن کردن آتش جشن می گرفتند و بر این اعتقاد بودند که در این ۵ روز ارواح درگذشتگان به زمین سفر می کنند و با همراه خانواده هایشان و برای آنها برکت، دوستی و پاکی در سال آینده طلب خواهندکرد ولی بعد از حمله تازیان به دلیل مخالفت های آن روزگار در برپایی این مراسم ایرانیان روز چهارشنبه را که نزد اعراب نحس بوده را انتخاب کردند و آتش افروزی در این روز را با نحسی آن روز توجیه کردند.
در شاهنامه فردوسی اشاره هایی درباره بزم چهارشنبه ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.
واژه «چهارشنبه سوری» از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده است. آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می شود که این آتش معمولا در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می کنند و از آن می پرند آغاز می شود و در زمان پریدن می خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من» در واقع این جمله نشانگر یک تطهیر و پاک سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر شما خواهان آن هستید که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلات شما را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به شما بدهد. چهارشنبه سوری جشنی نیست که وابسته به دین افراد باشد و در میان پارسیان یهودی و مسلمان، ارمنیها، ترکها، کردها و زرتشتیها رواج دارد. در حقیقت این جشن و نقش بارز آتش در آن به علت احترام گذاشتن به دین زرتشتی است.
تعطیلات عید نوروز هرساله برای داوطلبان کنکور و دانش آموزان مورد توجه است. بهطوری که بسیاری از داوطلبان و دانشآموزان که در طی ماههای گذشته کم کاری کردهاند, در تعطیلات عید، به امیدجبران هستند اما چگونه باید استفاده کرد ؟!
تعطیلات نوروز در بهترین حالت بین 14 تا 16 روز است و با تعطیلی مدارس و کلاسهای آموزشگاه برای اکثر داوطلبان و دانشآموزان موقعیت فوقالعادهای جهت رفع مشکلات درسی به نظر میرسد. اما واقعیت اینجاست که عید بیشتر به جهت موقعیت زمانی , یک نقطهی عطف است و افرادی که در این برههی زمانی جهت حرکت خود را اصلاح میکنند، وضعیت بهتر و مساعدتری دارند.
داوطلبان سالهای گذشته که در این زمان تغییری در فعالیتهای خود ایجاد کرده و نتیجهی قابل قبولی گرفتهاند، از عید و بعد از آن به خوبی یاد میکنند و دانشآموزان و داوطلبان فعلی را هم به دوران عید متوجه میسازند.
اصولاً افرادی که از همین دورهی زمانی دو هفتهای خوب استفاده مینمایند، در هر شرایط درسی، به جمعبندی تمام منابع مطالعاتی خود امیدوار میشوند. همین امیدواری و روحیهی مضاعف سبب میشود که این داوطلبان و دانش آموزان با توان مطالعاتی بیشتری فعالیتهای درسی شان را به پیش میبرند.
روزی شخصی پیش بهلول بیادبی نمود.
بهلول او را ملامت كرد كه چرا شرط ادب به جا نیاری؟
او گفت: چه كنم آب و گل مرا چنین سرشتهاند
بهلول گفت: آب و گل تو را نیكو سرشتهاند، اما لگد كم خورده است! (تنبیه و تربیت نشدهای )
روزی ثروتمندی یك كیسه زر به غلامش داد و گفت برو و این كیسه را به فلان شخص بده اگر آنرا قبول كرد تو را آزاد می كند.
غلام كیسه را نزد او برد ولی وی از پذیرش آن سرباز زد
غلام گفت: لطفا آنرا قبول كنید .
آن شخص گفت: با پذیرفتن این كیسه تو را آزاد ولی خود را بنده او ساخته ام !